یک فنجان چای تلخ مهمان من

«صبح ساعت 8 کافه ام را باز کردم. برخوردِ در با آویزهایِ مقابلِ در لبخند را بر لبانم هدیه کرد. وسایلم را پشت پیشخوان می گذارم و لباسهایم را هم عوض می کنم. کافة من لباسِ مخصوصِ خود را دارد چون خودش هم خاص است :) میز و صندلی ها را می چینم و روی هر میز یک گلدان گلِ معطر و خوشبو ــ که خریدِ هر صبحم می باشد ــ می گذارم. حالا دیگر همه چیز آمادة ورودِ اولین مشتری می باشد. چای را هم دم می کنم تا دیگر چیزی کم و کسر نباشد. کنار پیشخوان می ایستم و منظره روبرویم را نگاه می کنم. یک کافة دنج و راحت برای کسانی که عاشقِ خواندن هستند. منوهایم را روی میزها می چینم و خودم پشت پیشخوان، کتاب در دست، منتظرِ ورودِ مشتریهایم هستم».

+++ این بزرگترین آرزویِ من است. آروزیِ داشتنِ یک کافه به اسمِ " کافه کتاب " که به جایِ بستنی و قهوه و کیک و ... برای مشتریهایش کتاب سِرو می کند. زمان دانشجوییم، پاتوقم بیشتر کتاب فروشی ها بود و چون از نظر مالی چندان قادر به خریدِ کتاب نبودم همیشه این ایده را در سر می پروراندم. دلم می خواهد یک روزی این آرزویم را به حقیقت بَدَل کنم.