گاهی وقت ها سطحِ توقعِ ما آدم ها زیاده از حد بالا می رود؛ طوری که کاری را که خودمان انجامش نمی دهیم، از دیگران انتظار داریم. و اگر توقعمان جوابی نداشته باشد (یعنی کسی به توقعمان توجه نشان ندهد ) انگ بی معرفتی و بی وفایی را به او می چسبانیم. از دوستمان خبر نمی گیریم آنوقت انتظار داریم او احوال ما را بپرسد و اگر نپرسد کلی شکایت کرده و آخر سر هم قهر می کنیم. خب شاید دوستمان مشغله اش زیاد است و فرصت سر خاراندن هم ندارد. بهتر است در زندگیمان به بقیه احترام بگذاریم و قبول کنیم که هر کسی مشکلات مربوط به خودش را دارد و قرار نیست که دم به دقیقه احوالات ما را بپرسد.
پی نوشت: چند روزیه که به خاطر همین مسئله تصمیم به حذف تلگرامم گرفته ام اما به دلیل چند تا از دوستان خوبم دو دل مانده ام :(
